Babcie

Czyta się szybko i przyjemnie. Najazabawniejsza z tych trzech które przeczytałam. Podoba mi się humor tych opowiastek, jakbym oglądała komedię Czechosłowacką (w sensie że tak sobie wyobrażam te sceny)

Czyta się szybko i przyjemnie. Najazabawniejsza z tych trzech które przeczytałam. Podoba mi się humor tych opowiastek, jakbym oglądała komedię Czechosłowacką (w sensie że tak sobie wyobrażam te sceny)

Trochę jakbym czytał o potomku Szwejka???

Trochę jakbym czytał o potomku Szwejka???

„Babcie” to historia Matěja – urodzonego w Czechosłowacji w roku 1951 chłopca, którego kochająca, ale też zwariowana rodzina dba, żeby nigdy nie było nudy. Książka początkowo jest tylko zabawną opowiastką, lekko i przyjemną, jednak później, wraz z rozwojem trudnej sytuacji politycznej, nabiera głębi.

Towarzyszymy Matějowi przez lata jego młodości, poznajemy jego zabawne przygody, troski i sukcesy. Tytułowe babcie są bardzo ważne dla chłopca i choć mają diametralnie różne światopoglądy, istotnie wpływają na jego poglądy na życie. Początkowo książka przypomina trochę „Przygody Mikołajka”, jednak wraz z wybuchem konfliktów politycznych w kraju jej klimat zmienia się na bardziej satyryczny.

Myślę, że „Babcie” to książka naprawdę ciekawa i niepowtarzalna. Jest mocno umiejscowiona w sytuacji politycznej dawnej Czechosłowacji, ale to nadaje jej tylko smaku. Serdecznie polecam.

„Babcie” to historia Matěja – urodzonego w Czechosłowacji w roku 1951 chłopca, którego kochająca, ale też zwariowana rodzina dba, żeby nigdy nie było nudy. Książka początkowo jest tylko zabawną opowiastką, lekko i przyjemną, jednak później, wraz z rozwojem trudnej sytuacji politycznej, nabiera głębi.

Towarzyszymy Matějowi przez lata jego młodości, poznajemy jego zabawne...

Trzecia przeczytana powieść Petra Šabacha. W pewnym sensie najspokojniejsza,najbardziej międzynarodowa i … najmniej śmieszna. Za to humor, gdy już się pojawia, jest raczej dyskretny, bardziej angielski niż czeski.
Pomimo różnego imienia głównego bohatera, biorąc pod uwagę zbieżność dat z życiorysem autora, można domniemywać, że jest to książka o charakterze w dużym stopniu autobiograficznym. I chociaż w tytule występują jedynie babcie Mateja, tym niemniej równie ważne są inne postacie członków jego rodziny,jak ojciec czy stryj Mila bądź też ważna dla fabuły Alenka. Ale to także historia życia w Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej, gdzie stopień akceptacji dla nowego ustroju stal na znacznie wyższym poziomie niż u nas, podobnie jak popularność komunizm. Ale i to się zmieniło z czasem, szczególnie w wyniku stłumienia Praskiej Wiosny. Tą ostatnią przedstawiona w sposób wcale nie śmieszny, wręcz przeciwnie. Zaś przebieg i skutki normalizacji husakowskiej w sposób wręcz odpychający. I wcale nie żal przy tym ideowego komunisty zatrzymanego za czarny strój w rocznicę „bratniej interwencji” wojsk Układu Warszawskiego.
Ciekawie wygląda ideowe rozdarcie bohatera, pomiędzy „czerwoną” rodzinę ojca (i babcię) a opozycyjną matki (w tym drugą babcię). Lawirowania wymagało od niego nie tylko państwo, ale i utrzymanie spokoju w rodzinie. Za to nie sposób było nie kibicować mu w pubie w Brighton, gdzie „uświadamiał” młodych Niemców o składzie i walkach (czeskiego) Dywizjonu Myśliwskiego nr 313. To rozdarcie między komunizmem a opozycją towarzyszyło mu także w obu opisanych podróżach, jakże różnych od dzisiejszych wrażeń turystów z oglądanych miejsc. Wreszcie zakończenie to tez swego rodzaju chichot historii.
Przeczytane w ramach październikowego wyzwania – książka polecona, w tym przypadku przez użytkowniczkę @matyldę.

Trzecia przeczytana powieść Petra Šabacha. W pewnym sensie najspokojniejsza,najbardziej międzynarodowa i … najmniej śmieszna. Za to humor, gdy już się pojawia, jest raczej dyskretny, bardziej angielski niż czeski.
Pomimo różnego imienia głównego bohatera, biorąc pod uwagę zbieżność dat z życiorysem autora, można domniemywać, że jest to książka o charakterze w dużym stopniu...

"Babcie" Petra Sabacha to opowieść spod znaku "i śmieszno, i straszno".

Główny bohater i narrator, Matej, przychodzi na świat w komunistycznej Czechosłowacji.
Poznajemy jego burzliwe losy od narodzin w 1951 roku, do aksamitnej rewolucji w 1989.

W międzyczasie Matej opowiada o swoim dzieciństwie i młodości, o szkole, kolegach, sąsiadach, ale przede wszystkim o zwariowanej rodzince, w której prym wiodą dwie babcie. Jedna z nich to wierna komunistka, druga okazuje się przeciwniczką systemu, intelektualistką i miłośniczką wysokiej kultury.
Gdy do ich rozmów dołącza nieobliczalny stryjek, pijak i wieczny kombinator, robi się tak zabawnie, że można uśmiać się do łez.

W ogóle dużo tu humorystycznych sytuacji, postaci i dialogów - czeski humor w najczystszej postaci.
Jest też jednak śmiech przez łzy, np. wówczas, gdy autor pisze o inwazji na Czechosłowację w 1968 r.

Polecam wszystkim miłośnikom czarnego humoru, inteligentnej satyry i absurdu.
Świetnie odpoczywa się przy lekturze "Babć" i ćwiczy mięśnie twarzy oraz brzucha, bo bez zdrowego śmiechu się nie obejdzie.

"Babcie" Petra Sabacha to opowieść spod znaku "i śmieszno, i straszno".

Główny bohater i narrator, Matej, przychodzi na świat w komunistycznej Czechosłowacji.
Poznajemy jego burzliwe losy od narodzin w 1951 roku, do aksamitnej rewolucji w 1989.

W międzyczasie Matej opowiada o swoim dzieciństwie i młodości, o szkole, kolegach, sąsiadach, ale przede wszystkim o zwariowanej...

Petr Sabach I czeska literatura. Krotochwilnie o czasach trudnych, wkroczenie wojsk układu Warszawskiego do Czechosłowacji, praska wiosna etc. Świat widziany z perspektywy młodego chłopaka, mężczyzny, a w tle rodzina i oczywiście tytułowe, różniące się od siebie także sympatiami politycznymi ukochane babcie. Wielbicielom czeskiego humoru polecam.

Petr Sabach I czeska literatura. Krotochwilnie o czasach trudnych, wkroczenie wojsk układu Warszawskiego do Czechosłowacji, praska wiosna etc. Świat widziany z perspektywy młodego chłopaka, mężczyzny, a w tle rodzina i oczywiście tytułowe, różniące się od siebie także sympatiami politycznymi ukochane babcie. Wielbicielom czeskiego humoru polecam.

Uśmiech sam kładzie się na usta, a ludzie w pociągu dziwnie się patrzą :) tak wyglądała lektura tej książki. Do tego mistrzowskie tłumaczenie pani Julii i mamy coś wspaniałego na poprawę humoru

Uśmiech sam kładzie się na usta, a ludzie w pociągu dziwnie się patrzą :) tak wyglądała lektura tej książki. Do tego mistrzowskie tłumaczenie pani Julii i mamy coś wspaniałego na poprawę humoru

Jeśli chcesz odpocząć po czytaniu długiej, wielowątkowej powieści lub dramatu historycznego, albo bardzo skomplikowanego, sięgnij po tę książkę. Uśmiejesz się po pachy i a twój mózg nieco "zluzuje". Co nie znaczy, że nie wyciągniesz z niej nic wartościowego. Polecam!

Jeśli chcesz odpocząć po czytaniu długiej, wielowątkowej powieści lub dramatu historycznego, albo bardzo skomplikowanego, sięgnij po tę książkę. Uśmiejesz się po pachy i a twój mózg nieco "zluzuje". Co nie znaczy, że nie wyciągniesz z niej nic wartościowego. Polecam!

Tłumaczenie rewelacyjne! Julia Różewicz wykonała świetną robotę. Czytając, miałam poczucie, że płynę przez tekst i wszystko jest bardzo malownicze.

Sama historia wciągnęła mnie. Początek był rewelacyjny, bardzo zabawny - a rodzaj humoru autora przemówił do mnie. Po ponad połowie, wiadomo, musiało zacząć się dziać coś "więcej". Z mojej perspektywy książka zakończyła się inaczej niż się tego spodziewałam.
Dodatkowym smaczkiem, który uważam, że jest zaletą, to fakt, że autor opisuje dzieje głównego bohatera w komunistycznej Czechosłowacji. Dowiadujemy się, jak to historycznie mniej więcej wyglądało w czasach wojny i po niej.

Tłumaczenie rewelacyjne! Julia Różewicz wykonała świetną robotę. Czytając, miałam poczucie, że płynę przez tekst i wszystko jest bardzo malownicze.

Sama historia wciągnęła mnie. Początek był rewelacyjny, bardzo zabawny - a rodzaj humoru autora przemówił do mnie. Po ponad połowie, wiadomo, musiało zacząć się dziać coś "więcej". Z mojej perspektywy książka zakończyła się...

Bardzo słaba książka, niestety. Właściwie o niczym. Kilka śmiesznych momentów i tyle.

Bardzo słaba książka, niestety. Właściwie o niczym. Kilka śmiesznych momentów i tyle.